8 May 2021
Biogradsko Jezero
U samom središtu Biogradske gore nalazi se, možda „najromantičnije“ Biogradsko jezero.
Zimi jezero pokrije debeo led, i po njemu šetaju jeleni i košute. Prostor oko jezera je uređen, lako pristupačan i sve više je meta turista iz zemlje i svijeta. Mnogi stručnjaci, domaći i strani, smatraju ga najljepšim jezerom na Balkanskom poluostrvu. Riječ je o jedinstvenom hramu prirode.
Najveće crnogorsko planinsko jezero leži u dubokom tragu nekadašnjih lednika, na nadmorskoj visini od 1094 metra, a svojom kristalno bistrom vodom napajaju ga Biogradska rijeka i potok Bendovac.
Jezero je dugačko 1100, a široko 410 metara, sa prosječnom dubinom od 4.5 metra, što ga čini pogodnim za vožnju čamcima i uživanje u čistom planinskom vazduhu i nevjerovatnim prizorima odraza okolnih planina u smaragdnoj boji jezera.
Ovdje se priroda sama stara o sebi, a ljudi se brinu da taj sklad niko ne naruši. Iako je jezero otvoreno za posjetioce, strogo se kontroliše da ljudski uticaj na ovaj predio bude što manji, kako bi Biogradska gora i njeno jezero zauvijek sačuvali iskonsku ljepotu i čistotu.
Jezero koje je prepoznatljivo po svojoj smaragdnoj boji, svojom ljepotom privlači veliki broj posjetilaca, koji lijepo uređenom pješačkom stazom, duž cijelog oboda Biogradakog jezera (3,4 km), mogu uz laganu šetnju uživati u očaravajućem ambijentu jezera i njegove okoline. Miris šumskog rastinja koji se širi ovim predjelom ukazuje na ogromnu raznovrsnost biljnog pokrivača.
Još davne 1878. godine knjaz Nikola Petrović, koji je predio današnjeg Nacionalnog parka dobio na poklon, bješe zadivljen njegovom ljepotom i odluči da ga stavi pod zaštitu, čime područje dobija naziv “Knjažev zabran”, odnosno “Branik”. O Zabranu se strogo vodilo računa sve do 1918. godine, kada Narodna skupština konfiskuje imovinu dinastije Petrović, a sa njom i Biogradsku goru, tj. Zabran. Posle ovoga nastupa period zanemarivanja njegove zaštite, odnosno do nekontrolisane sječe šuma. Godine 1935., ljubitelji prirode angažuju se kod tadašnjih vlasti za proglašenje “Branika” tj. Biogradake gore, Nacionalnim parkom. Međutim, i pored sve opravdanosti za proglašenje, do toga nije došlo.
Posle Drugog svjetskog rata, radi obnavljanja porušenih kuća, ponovo dolazi do nekontrolisane sječe šuma.
Tek 1952. godine, Biogradska gora biva proglašena Nacionalnim parkom. Radi zaštite prašumskog rezervata, Zakonom o nacionalnim parkovima iz 1978. godine, zabranjenjen je lov divljači i sječa šuma, kao i sve druge aktivnosti koje bi uticale na uništavanje prirodnog rezervata Biogradske gore.
Biogradska gora zajedno sa prašumama Perućica u Bosni i Hercegovini i Bjeloveškom prašumom u Poljskoj, predstavlja jednu od poslednjih prašuma Evrope, a samim tim pripada kategoriji nacionalnih parkova evropskog tipa. Smještena je u slivu Biogradske rijeke i Jezerštice i zahvata površinu od 1600 ha.
Pravi je ekološki dragulj Bjelasice, bogata šumama i vodama. Zbog svojih povoljnih klimatskih uslova mnoge životinje su na njenoj teritoriji pronašle svoje utočište.
Nudimo vam najbolju ponudu apartmana i privatnog smještaja u Crnoj Gori .